Yirmi Bir Yıldır Mütemadiyen Gülümsüyorum

yıkılan ihtimallerin yerine
bir son verelim ertelenmiş tüm aşklara
bedel ödeyenleri sarıp sarmalayalım
sulayalım sevgi emekçisi papatyaları
can verelim feryatlarına bülbüllerin
parçaladığımız her bir yüreğedir bu hüzün

bugünün celladı sensin
ben yirmi bir yıldır mütemadiyen gülümsüyorum
topla tüm artçıları
gömülmeyi bekleyen yazgıları getir
kazdığım bu çukurda soluklanır kanıksanan yenilgiler
sakınılmış yüreğin burkuluşları,
susturulmuş çocukluğun kahkahası,
yalnızlığın soluk yansıması
gecelere fısıldanan yeminler

gecelerin sırdaşı sensin
bense yirmi bir yıldır mütemadiyen gülümsüyorum

yorgun yansımamızda tükenmiş vadedilen olurlar
tutunamayan aidiyetlere yaslanmış benliğimiz,
tek sıyrıklık yer bırakmış ruhumuzda
başlamak için atılan adımlar kursağımızda kalmış
senden artanları sırtlanmışım

şimdinin zalimi sensin
ve ben yirmi bir yıldır mütemadiyen gülümsüyorum

prangalarımdan kurtuldum demiştim
sana seçme şansı verilen her anda olduğu gibi
susacağını ve bekleyeceğini bilerek
demeterin kollarında aradığım umudu
o uçtan bu uca sızmış her düşe dayandırdım
EUREKAAAA

uzayan her işkence sendendir
ben yirmi bir yıldır mütemadiyen meftunum

Zeynep Hopa